مزاج Secrets
مزاج Secrets
Blog Article
تخم هندوانه، اسفناج، آلو، پنیر تازه، جگر سفید، توت فرنگی برای این افراد بسیار مناسب است.
همان طور که بدن هر فرد با فرد دیگری متفاوت است ، مزاج نیز همین گونه است. ما نمی توانیم یکی از حالت های مزاج را بر دیگری برتری دهیم زیرا هر انسانی طبع و مزاج مناسب بدن خود را دارد و هر کدام از چهار مزاج در حالت تعادل خود، خوب و متناسب با بدن شخص هستند.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
حال که میدانید مزاج چیست ، ممکن است این سوال در ذهن شما ایجاد شود که بهترین مزاج، کدام یک از آنها است؟ در اصل نمیتوان در طب سنتی و حتی از نظر علمی، همه افراد را به سمت یک مزاج برد! در واقع، چیزی به اسم بهترین مزاج وجود ندارد و فرد باید اعتدال مزاج داشته باشد. اگر کسی به دنبال زندگی بهتر و سالمتری میگردد، باید اول از همه مزاج خود را بشناسد.
لا أستطيع تحديد النسبة المحددة للنيكوتين في منتج محدد مثل فيب مزاج، لأن النيكوتين في منتجات الفيب يمكن أن يتراوح بين نسب مختلفة تبعاً للنكهة والنوع والعلامة التجارية.
انسانهای دارای مزاج گرم و خشک باید در روز، سه وعده غذا با حجم متوسط بخورند.
نظام معرفتی طب سنتی بر این اساس پی ریزی شده که بیماری در اثر به هم خوردن تعادل خلطهای چهارگانه یعنی صفرا و دم و بلغم و سودا به وجود میآید.
دکتر خیراندیش یکی از متخصصان مطرح طب سنتی می گوید: هر چیزی از حیوانات و گیاهان و فصل ها گرفته تا ساعت های شبانه روز، سن و سال، مزه ها و جنسیت و حتی مکان ها و اعضای بدن، مزاج شان با یک دیگر متفاوت است. به عنوان مثال:
این موارد مبنای تجربی و پزشکی ندارد و یک دیدگاه تماما فلسفی است.
در این فصل باید بیشتر ورزش کرد و کمتر غذا خورد. بهترین غذاها برای فصل زمستان چغندر، کرفس و کلم هستند.
يتوفر العديد من النكهات الشهيرة مثل الفواكه المختلفة والنعناع والشوكولاتة وغيرها، لذا يمكنك الاختيار من بجودة قرب لك.
تشخیص مزاج سودا، با توجه به ویژگیهای ظاهری زیر آسانتر میشود:
افرادی که مزاج دموی و طبع گرم و تر دارند، بهتر است از خوراکیهای سرد و خشک استفاده کنند. آب میوههای ترش مثل آب زرشک و انار، چاشنیهایی مزاج نظیر آبلیمو و آبغوره برای این افراد مفید هستند. به دمویها توصیه میشود تا مصرف گوشتهای گوسفندی، تخم مرغ، جگر، پاچه، دنبه گوسفند و… را به حداقل برسانند.
ابن سینا، حسین (۱۳۶۷). قانون در طب. ج. ۵. ترجمهٔ عبدالرحمن شرفکندی. تهران: انتشارات سروش. ص. ۵۴۶.